Powstała w połowie lat 80. Toyota Corolla (AE86) Levin z pewnością była najbardziej kultową wersją tego modelu. Dowodem na jej popularność na całym świecie jest fakt, że fani do dziś czule mówią o niej „AE86” lub „Hachi-Roku”. Słowo to w języku japońskim oznacza liczbę osiemdziesiąt sześć, czyli kod podwozia stosowany przez Toyotę.

Gdy model ten debiutował na rynku, w pozostałych samochodach z linii Corolla, podobnie jak w większości samochodów osobowych, wprowadzano napęd na przednią oś. Ukochana przez motoryzacyjnych purystów konfiguracja z silnikiem z przodu i napędem na tylne koła była zarezerwowana dla sportowych coupé, takich jak np. Levin.

Toyota AE86 wyposażona w wysokoobrotowy silnik 1,6 litra z podwójnym wałkiem rozrządu (DOHC) o mocy 124 KM, dopasowany do dynamicznego podwozia z napędem na tylną oś i idealnie pasujący do obniżonej pozycji kierowcy, stanowiła ucieleśnienie marzeń wielu entuzjastów czterech kółek. Do tego stopnia, że szybko zyskała uznanie profesjonalnych rajdowców, którym potrzebna była nietuzinkowa i niezawodna maszyna z szybkim napędem na tylne koła.

Dzięki wykorzystaniu modelu w driftingu i licznym występom filmowym AE86 zajęło znaczące miejsce w kulturze popularnej. Wybrane przez japońską legendę wyścigów Keiichiego Tsuchiję ze względu na wyjątkowe prowadzenie i sterowność, AE86 pozostaje stałym uczestnikiem konkursów i pokazów driftingu. Jednak chyba najsławniejszym ze wszystkich AE86 jest jego biało-czarna wersja, która pojawiła się w serialu anime „Initial D” z 1998 roku, który opowiadał historię Takumiego Fujiwary, kierowcy samochodu dostawczego za dnia, króla driftingu nocą. Wybrany przez niego samochód to, oczywiście, legendarna Toyota AE86 Trueno.

Pod koniec lat 80. kolejna sportowa Corolla znalazła się w centrum zainteresowania — była to Corolla GTi. W tamtym okresie największą popularnością cieszyły się standardowe samochody rodzinne typu hatchback, które mogły się pochwalić potężnymi silnikami, sportowym zawieszeniem i drapieżną stylistyką nadwozia. Corolla GTi i tutaj trafiła w dziesiątkę.

Wyposażona w podrasowany silnik o pojemności 1587 cm3, zbliżony do jednostki napędowej Corolli AE86 Levin, z podwójnym wałkiem rozrządu i wtryskiem jednopunktowym, była w stanie wygenerować moc 130 KM, aby zapewnić kierowcom dynamiczne prowadzenie i elastyczność. W połączeniu z niewielką masą, wynoszącą zaledwie 1075 kg, jej osiągi elektryzowały (jak na tamte czasy) dzięki przyspieszeniu od 0 do 100 km/h poniżej 9 s i maksymalnej prędkości około 200 km/h.

Zawieszenie zostało udoskonalone, aby radziło sobie ze zwiększoną mocą i zapewniało kierowcom niezapomniane wrażenia z jazdy. Z kolei wszystkie cztery hamulce były wentylowane, by skutecznie chronić pasażerów przed niebezpieczeństwem. Sportowy przedni zderzak i tylny spojler, pieczołowicie dobrane osłony boczne i widoczne oznaczenia GTi na zewnątrz, podobnie jak wzmocnione sportowe siedzenia i trójramienna kierownica w środku, jasno dawały wszystkim do zrozumienia, że to nie jest zwyczajna Corolla.